Αποκριάτικος χορός
Πόσο γλέντησαν τα παιδιά
με την τρελή αποκριά!
Όλα ντυμένα μασκαράδες
βάλαν τους άλλους σε μπελάδες.
Τι φορεσιές, τι καπελάκια
μουτσούνες, γένια και μουστάκια!
Ποια να ναι τάχα η μαρκησία
που δε μας δίνει σημασία;
Αμ η νεράϊδα; Ο Βεδουίνος;
Η μάγισσα, ο Αρλεκιίνος;
Κι ένας ιππότης ο Ανδρέας
ο πιο μικορούλης της παρέας
κάθεται παραπονεμένος
- Γιατί είσαι Αντρίκος, λυπημένος;
- Ήμουνα τέλειος ιππότης
αλλά με γνώρισε ο Φώτης…
Με γνώρισε κι ένιωσα λύπη
απ’ το δοντάκι που μου λείπει…!
Το Καρναβάλι
Μια μέρα κάτω στο λιμάνι
καπέλο βόλτα πήγαινε
χωρίς κεφάλι!
-Καλέ από που ξεφύτρωσε αυτό;
-Τηλεφωνείστε αμέσως στο εκατό!
-Θα το ‘χει σκάσει από κανένα μαγαζί.
-Ετούτο πάλι , ομολογώ, δεν το χω ξαναδεί!
Και το καπέλο που άκουσε όλα αυτά
απάντησε σταράτα και κοφτά:
Σήμερα πια ασυζητητί,
τ’ αστεία επιτρέπονται. Είναι γιορτή!
Όμως κι ανθρώπους έχω δει χωρίς κεφάλι,
ακομα κι αν δεν είναι καρναβάλι.
Το τραγούδι του κλόουν
Δεν έχεις που να κοιμηθείς
δανείσου το παπούτσι μου
δεν έχεις που να ζεσταθείς
δανείσου την καρδιά μου
δεν έχεις που να πιείς νερό
ξεδίψασε στο δάκρυ μου
δεν έχεις που να ονειρευτείς
δανείσου τα όνειρά μου.
Κρύβω βαθιά στις τσέπες μου
δυο ψίχουλα ψωμί
κρύβω τον ήλιο, τα πουλιά
κι ένα άσπρο γιασεμί
κι όλα θα γίνουν αύριο
καρβέλια, χρώματα
για να γιορτάσουν των παιδιών
μάτια και στόματα.
Ήρθαν οι Απόκριες
Ήρθαν οι Απόκριες, το γλέντι ας αρχίσει.
Δες πως μασκαρεύτηκα
και ποιος θα με γνωρίσει;
Σερπαντίνες κομφετί
ο ουρανός θα βρέξει.
Πάρτε θέσεις για χωρό,
η μουσική ας παίξει.
Όλοι γελάνε και τραγουδάνε
μασκαρεμένοι στους δρόμους γυρνάνε.
Είναι οι Απόκριες η πιο τρελή γιορτή
και σε μαθαίνει “διασκεδάζω” τι θα πει!
Ήρθαν οι Απόκριες,
μ’ αρέσουνε πάρα πολύ,
όλα τα παιδιά φορούν μάσκα και στολή.
Κλόουν και καουμπόηδες,
πριγκίπισσες και ιππότες.
Χρώματα, χαμόγελα!
Κέφι; Να φαν κι οι κότες!!
